از شوق «پرواز» تا ساخت «پهپاد» با دانش‌آموزان قمی
تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۷۴۳۴۶
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، "الماس‌های تراش نخورده قمی" پرونده ویژه‌ای است که در خبرگزاری فارس استان قم گشوده شده و طی آن نخبگان کودک و نوجوان قمی که اختراعات جالبی داشته باشند، معرفی خواهند شد.
امید است با بررسی این پرونده علاوه بر معرفی این افراد که همانند الماس‌های تراش نخورده نیازمند رسیدگی، توجه و صیقل‌دهی هستند، برای دیگر خانواده‌ها نیز مسیر تربیت جدیدی گشوده و برای هم‌سن‌وسالان این کودکان و نوجوانان نیز ایجاد الگو و انگیزه کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در نخستین بخش از پرونده "الماس‌های تراش نخورده قمی" خبرنگار فارس در قم با ترنم رازقی و مبینا سادات طباطبایی که موفق به ساخت پهپاد شدند، گفت‌وگویی انجام داده که باهم می‌خوانیم:
* سلام، در ابتدا خودتان را معرفی کنید؟
من ترنم رازقی از مدرسه امجدی کلاس ششم هستم؛ من هم مبینا سادات طباطبایی از مدرسه شهیدین پورمحمدی کلاس هفتم هستم.
* فکر ساخت پهپاد از کجا در ذهن شما شکل گرفت؟
رازقی: در حال خواندن کتاب پرواز بودم که به فکرم رسید خودم این عمل پرواز را انجام دهم و به این رسیدم که پهپاد بهترین و قدرتمندترین وسیله برای پرواز است.
با مبینا در کانون پرورش فکری شماره 2 استان قم بودیم و از قبل باهم دوست بودیم و بعدازاینکه فکر خودم را به مبینا گفتم، تصمیم گرفتیم باهم ساخت پهپاد را انجام دهیم.
* برای ساخت پهپاد چند مرتبه تلاش کردید؟
طباطبایی: 26 مرتبه در مسیر ساخت پهپاد شکست خوردیم ولی در مرحله بیست‌وهفتم به پیروزی رسیدیم و توانستیم پهپاد خود را بسازیم.
* در این مراحل از کمک چه افرادی استفاده کردید؟
رزاقی: از مربیان در کانون پرورش فکری کمک گرفتیم که آنها چندین کتاب به ما معرفی کردند و در کنار آنها نیز از دایی خود که مهندس است هم کمک گرفتیم.
* اولین پهپادتون چه شکلی بود؟
طباطبایی: اولین موتور پهپاد ما بادکنک بود و بدنه آن نیز از موشک کاغذی درست شده بود.
بادکنک را باد کرده و به سر موشک وصل کردیم که در چسباندن بادکنک به موشک مشکل داشتیم چراکه از چسب مایع، شیشه‌ای و حرارتی نمی‌توانستیم استفاده کنیم ولی درنهایت از چسب برق که استحکام خوبی هم داشت استفاده کردیم.
متأسفانه در این مرحله پهپاد ما دائماً سقوط می‌کرد.
* در مراحل بعدی پهپاد شما به کجا رسید؟
رزاقی: در مرحله دوم از دو بادکنک در جهت مخالف استفاده کردیم که در پرواز خوب بود ولی خیلی نمی‌توانست به پرواز ادامه دهد.
طباطبایی: بعدش هم با چوب بستنی امتحان کردیم ولی بازهم پرواز انجام نمی‌شد.
رزاقی: بادکنک به‌عنوان موتور حرکتی پهپاد خیلی ضعیف بود، پس آن را کنار گذاشتیم و به آرمیچر رسیدیم و بعد هم با ورقه آلومینیوم موشک کاغذی درست کردیم و آرمیچر را به بال‌های بدنه نصب کرده و با چوب بستنی پره‌های پهپاد را ساختیم.
طباطبایی: در این مرحله هم پرواز به دلیل سنگین بودن پهپاد و قدرت ضعیف چوب بستنی‌ها با شکست مواجه شدیم؛ درنتیجه ورتیکال و بدنه پهپاد را تغییر دادیم و با کاغذ معمولی یک مربع ایجاد کردیم و آرمیچرها را به لایه کارتنی به‌اندازه همان کاغذ متصل کردیم، ولی بازهم در پرواز ضعیف بود و پس از مشورت متوجه شدیم که مشکل ما از پره‌ها است.
پس از تحقیق و گشتن فراوان آرمیچر قوی‌تر را پیدا کردیم و بااینکه در بسیاری از فروشگاه‌ها این آرمیچر وجود نداشت ولی به این دلیل که دنبال پاسخ سؤال پرواز خودمان بودیم به جست‌وجو ادامه دادیم.
رزاقی: با این آرمیچرهای جدید از مدل کواکوبتر استفاده کردیم که بالا رفتن ساده باشد ولی در پرواز چوب بستنی‌ها سریعاً شکستند.
در تحقیقات بعدی متوجه شدیم که بدنه باید سفت‌تر باشد چراکه هرکدام از این آرمیچرها نیرویی معادل یک یخچال را نیاز دارند و چوب بستنی نمی‌تواند این نیرو را تحمل کند.
طباطبایی: باطری‌های مختلف را آزمودیم ولی قدرت تأمین انرژی برای چهار آرمیچر را نداشتند و پس از تحقیقات به این نتیجه رسیدیم که باطری 12 ولت می‌تواند کمک کند.
رزاقی: بدنه پهپاد را باید سطحی صاف انتخاب می‌کردیم که مبینا در تحقیقات به پلاستیک‌های دورریختنی رسید که سطحی صاف داشتند.
طباطبایی: به‌صورت مساوی و قرینه دو قسمت برای بدنه پهپاد ایجاد کردیم و آرمیچرها را به آن چسباندیم ولی پرواز انجام نشد.
رزاقی: پس از مشورت با مربیان کانون و خواندن کتاب‌های بیشتر فهمیدیم که باید هماهنگی بین موتورها را ایجاد کنیم و زاویه‌سازی آرمیچرها را انجام دهیم.
طباطبایی: پس از تمام این مراحل برای پهپاد خود، بدنه، پره، باطری و موتور مناسب را پیدا کردیم و تنها آیرودینامیک مانده بود که در آن از مربیان خود کمک گرفتیم.
رزاقی: پهپاد ما آماده شده بود و می‌توانست در ارتفاع دو متر به بالا برود ولی باید قابلیت کنترل نیز برای آن ایجاد می‌کردیم.
طباطبایی: برای این کار یک میله آهنی به آن وصل کردیم تا پس از روشن شدن از دسترس و کنترل خارج نشود.
* حامی شما در تمام این مراحل چه کسی بود؟
رزاقی: کانون پرورش فکری و خانواده در این مسیر از ما حمایت می‌کردند ولی نقش اصلی خودمان بودیم و با هر شکست چیزهای جدیدی یاد می‌گرفتیم و مشتاق‌تر می‌شدیم که به نتیجه برسیم.
* خیلی از بچه‌های هم سن و سال شما، سرگرم موبایل و فضای مجازی هستند، به نظر خودتان چه چیزی باعث شد در این مسیر قرار بگیرید؟
طباطبایی: ما از بچگی با کتابخانه رشد کردیم و کتاب جزوی از زندگی ما هست و نمی‌توانیم از آن دور بنشیم و همین کتاب هم باعث شد فکر پرواز و ساخت پهپاد به سر ما بزند.
* هزینه ساخت پهپاد شما چقدر شد؟
رزاقی: حدود 450 هزار تومان هزینه ساخت این پهپاد شد که البته کانون پرورش فکری کودکان نیز وسایلی را در اختیار ما گذاشت.
پایان پیام/78048
منبع: فارس
کلیدواژه: دانش آموز قمی ساخت پهپاد کانون پرورش فکری ساخت پهپاد چوب بستنی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۷۴۳۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غریق‌نجاتی که به سمت شما پرواز می‌کند
یک پهپاد هیبریدی به سمت شناگران پرواز می‌کند و به عنوان یک حلقه نجات در هنگام خطر به فرد کمک می‌کند.
به گزارش ایسنا، آیا می‌توان یک حلقه نجات را به سمت یک شناگر مضطرب در فاصله یک کیلومتری پرتاب کرد؟ نه این کار ممکن نیست اما می‌توان یکی از آنها را به شکل پهپاد با پرواز به سمت شناگر هدایت کرد.
به نقل از نیواطلس، این پهپاد که حلقه نجات هیبریدی TY-3R نام دارد توسط شرکت هواپیماهای بدون سرنشین چینی «دیدیوک میکینگز» (Didiok Makings) ساخته شده و در اصل ترکیبی از یک کوادکوپتر و یک حلقه نجات است.
ایده این است که وقتی یک شناگر در حال غرق شدن توسط امدادگران مستقر در ساحل مشاهده می‌شود، آنها فقط پهپاد را به سمتش بفرستند تا روی آب فرود بیاید و شناگر بتواند از آن به عنوان یک وسیله نجات استفاده کند. سپس یک غریق نجات انسانی که کُندتر حرکت می‌کند، با یک کشتی آبی به سمت فرد حرکت کند تا او را به ساحل بازگرداند.
TY-3R با فشار یک دکمه روی کنترل از راه دور جوی استیک بلند می‌شود و از یک دوربین ۷۲۰p برای فراهم کردن دید در لحظه برای هدایت‌کننده استفاده می‌کند.
هنگامی که شناگر نجات پیدا کرد و دیگر نیازی به پهپاد برای شناور شدن روی سطح آب نداشت، یک دکمه دیگر باعث می‌شود هواپیما به طور مستقل به سمت مختصات GPS محل برخاستن خود پرواز کند. این پهپاد می‌تواند از روی آب بلند شود روی آن فرود بیاید.
به گفته شرکت دیدوک، TY-3R می‌تواند تا دو فرد بزرگسال را روی آب نگه دارد و بُرد ارتباطی ۱.۱ کیلومتری، حداکثر سرعت ۴۷ کیلومتر در ساعت و مدت زمان کار بیش از ۱۰ دقیقه در هر بار شارژ باتری را دارد. . همچنین ادعا شده است که وزن آن کمتر از پنج کیلوگرم و کاملا ضد آب است. این بدان معناست که می‌تواند به مدت ۳۰ دقیقه در عمق یک متری زیر آب مقاومت کند.
TY-3R موتورهای خود را هنگام فرود بر روی آب خاموش می‌کند و دارای صفحه نمایش روی پروانه‌های خود برای محافظت بیشتر از انگشتان شناگران است.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد